خوب است تمامی ارکان حاکمیت ازصدرتا ذیل بدانند؛ کارگران هفت تپه پرقدرت تر، توانمند تر وارد صحنه می شوند و اعتراضات را پی خواهند گرفت. هفت تپه ای ها امروز خود را به همراه موج جنبش های اعتراضی ‌اعتصابی کارگران هپکو- پالایشگاههای قشم- آبادان- جقیر- کنگان- پارس جنوبی - پارسیان- لامرد- ماهشهر- اصفهان- نیروگاه برق پارس جنوبی بیدخون - سایت پتروشیمی عسلویه- شرکت پتروشیمی رازی ماهشهر - اتوبوسرانی خط واحد ارومیه- شرکت اسفالت طوس دشت آزادگان - کارگران نیروگاه حرارتی و گازی تبریزو نیروگاه برق مشهد - کارگران شرکت فولاد سنگان - معلمان نهضت سوادآموزی - معلمان حق التدریسی - کارگران شرکت های پیمانکاری - کارگران کنتور سازی و دهها حرکت اعتراضی دیگر... که روز به روز اوج فزون تری برخود می گیرد، خویشتن را تنها نمی بینند. امروز کارگران هفت تپه، تحرکات اعتراضی به هم پیوسته ای که گامی مهم در مسیر سراسری شدن اعتراضات و اعتصابات کارگری است را در کنار خود می بینند . تحرکاتی که میرود به جنبش سراسری و به هم پیوسته اعتصابات سراسری بدل شوند و باید در انجام این راه کوشید !

بریکایک ماست که در این مبارزه نابرابر، از خواست‌ها و مطالبات اعلام شده کارگران تا همان هنگام که در مبارزه‌اند با تمام نیرو در داخل و خارج از کشور پشتیبانی نماییم. امروز همچون دیروز صدای یکایک هفت تپه‌ای‌ها باشیم که مطالبات‌شان عیان‌تر از فریاد آنان است؛ این پژواک همه هم سرنوشتان، فرودستان، زحمتکشان و ستمدیدگان جغرافیای ماست که غارت گران شکم چران، وهیاکل ایت الله های شکر خوار، نان را از سفره‌های شان ربوده‌اند و تلاش رنج کارآنان را هم نپرداخته و سرمایه‌های بیش از ۲۵ هزار انسان رنج دیده هفت تپه را به غارت برده‌اند. مبارزه درخشان آنها مبارزه از حق حیات اقتصادی و اجتماعی مردمی است که در این منطقه زیر سیاست‌های چپاولگرانه بخش‌های خصوصی، خصولتی و دولتی ، در پناه عوامل سرکوب له شده‌اند. از اینرو همه بخش‌های جنبش کارگری و همه مدافعان آگاه و مسئول این جنبش حیاتی باید استقلال عمل مبارزاتی کارگران شاغل و اخراجی هفت تپه را محترم بدارند و با یکایک آنان همصدایی و پیوندی عمیق داشته باشند. * صدای هفت تپه، صدای ماست، نگذاریم این صدا تحت هیچ شرایطی خاموش گردد و برای بلند آوازه کردن این صدا همه توان و ظرفیت خود را به میدان آوریم و با پرهیز از های و هو، نقشه‌مندتر از همیشه عمل نماییم! ازشمال تا جنوب هم صدایی با کارگران هفت تپه و بافریاد اعتراضات یکایک آنان هم آوا باشیم!

خانواده های سر فراز کارگران نیشکر هفت تپه، وارد خیابان های شوش شدند ؛ راه بگشایید و دست افشانی کنیم ! گوش کردن به حرف های خانواده ها و خود کارگران نشان می دهد همه دیوار های ترس و وحشت شان فرو ریخته و طی این بیست و سه روز ؛ یک قدم عقب نشینی نکردند تا همه چهره های دروغ ، دزد و دغل و حاشا را برملا کنند و کردند! چرا خانواده ها با همه خویشتنداری و منش انسانی شان ناگزیر شدند به کف خیابان آیند و بازو در بازوی مردان خویش؛ بلند گوی خوش آوازه فریاد آنان گردند؟ در جامعه ای که زن بودن و صدایش را در فضای خیابان شنیدن ؛ به سان جرم ناکرده ای تلقی می شود که باید خاموش گردد ؟

امروز همبستگی ودفاع ازاعتراضات کارگری هفت تپه؛ پشتیبانی ازمطالبات طبقه کارگر است .ما در سلسله اعتراضات خود تنها می توانیم به قدرت طبقاتی خود متکی شویم. دفاع و همبستگی با سلسله تجمعات کارگری هفت تپه، دفاع از مطالبات کل طبقه کارگر ایران است. طبقه ما بدون چشمداشت به بالایی ها همچون گذشته در اعتراضات خود تنها می بایست به قدرت طبقاتی خود متکی باشد. ما تنها با قدرت خود می توانیم پوزه سرمایه را به خاک بمالیم .بر خلاف اعتراضات ضد رژیمی و یا ضدامپریالیستی ادعایی، نباید به رفرم این و آن واعظ غیر متعض دلخوش بود و چشم به رافت اسلامی آقا داشت، همه این شدت و ضعف ها از گور پُر عطوفت ایشان بلند می شود. فراموش نکنیم که در غیاب قدرت طبقاتی سازمان یافتهِ کارگران آگاه و متشکل، چشم اندازی روشن و امیدبخش برای پایان دادن به حاکمیت اقلیت بهره کش و سرکوبگر وجود نخواهد داشت

معرفی : از طریق روزشمار کارگری هفته، در امر وارسی مبارزات کارگران و زحمتکشان شهری و روستایی ایران در فاصلۀ نیمۀ دوم (شانزدهم تا سی و یکم) خرداد ۹۹ از دل اعتصابات و تجمعات اعتراضی و نامه نگاری‌های سرگشادۀ اعتراضی و سایر اشکال مبارزه، موفق به ثبت ۱۹۲حرکت شدم . برآنم که این‌ها همۀ اعتراضات و اعتصابات شکل گرفته در کشور طی زمان یاد شده نیست؛ حرکات و اعتراضات بسیاری هست که گزارش آن در جایی ثبت نشده و یا من بدان دسترسی نیافتم؛ این‌ها آن مجموعه‌ای است که توانستم فهرست نمایم. یادآور می‌گردم: خبرهای جمع آوری شده عمدتاً حول اعتراضات و اعتصابات جنبش مطالباتی کارگران و لایه‌های گوناگون آن و زحمتکشان روستایی از کانال‌های درون کشور و بخشی از سایت‌ها، وبلاگ‌ها و شبکه‌های اجتماعی مجازی گروه‌های گوناگون مدافع کارگران فراهم آمده تا ما را تنها درجریان وارسی اعتصابات و اعتراضات مطالباتی کارگران درمقام مقایسه با ماهِ اردیبهشت و با وجود تداوم بحران کرونا، قرار دهد. این مجموعۀ روزشمار پانزده روزه نشان می‌دهد که نه تنها اعتراضات در خرداد فروکش نکرد، بلکه کسب نان، همچنان برای حفظ و بقای جان چربیده و حرف اول را زده است.

معرفی : از طریق روزشمار کارگری هفته، در امر وارسی مبارزات کارگران و زحمتکشان شهری و روستایی ایران در فاصلۀ نیمۀ اول (اول تا پانزدهم) خرداد ۹۹، از دل اعتصابات و تجمعات اعتراضی و نامه نگاری‌های سرگشادۀ اعتراضی و سایر اشکال مبارزه، موفق به ثبت ۱۵۳ حرکت شدم . برآنم که این‌ها همۀ اعتراضات و اعتصابات شکل گرفته در کشور طی زمان یاد شده نیست؛ بسیاری حرکات و اعتراضات هست که گزارش آن در جایی ثبت نشده و یا من بدان دسترسی نیافتم؛ این‌ها آن مجموعه‌ای است که توانستم فهرست نمایم. در مقام مقایسه با ماهِ اردیبهشت و با وجود تداوم بحران کرونا، نه تنها اعتراضات در خرداد فروکش نکرد، بلکه نشان داد که کسب نان، همچنان برای حفظ و بقای جان، حرف اول را می‌زند.

درست دردل چنین وضعیتی است که ما شاهد رشد تورم، بی اعتباری ارز ملی، گرانی قیمت دلار، گرانی ارزاق عمومی و نبودن پول در دست دهک پائین جامعه هستیم که، آنها را به پای اعتراض خیابانی می کشاند ودیده می شود که مردم و بویژه کارگران و زحمتکشان، به حرکت های مطالباتی رو می آورند. دردل چنین وضعیتی ما نظاره گر تقابل بین پائینی ها وحاکمیت هستیم و افزایش برتری عددی پائینی ها یعنی توده گرسنه و عصبی بیشتر از گذشته شده ولی متاسفانه همچنان این تعداد اعتراضات سازمان یافته نیست و حتی در پیکره هم رشته نظیر کارگران شهرداری ها با همه گسترده گی اش که از شمال ، تا تبریز، کردستان، استان مرکزی، جنوب کشور را پوشش می دهد و خواست واحدی را در امر رودررویی با پیمانکاران شهرداری ها را در برابر خود دارد، نمی توانند یکی شوند وبه شکل واحد عمل نمایند. این پراکندگی به پیشروی قوای سرکوب در جدا سازی نیروی کارگران معترض منتهی می شود. جا دارد دردل این سلسله مبارزات جاری و ساری به امر تشکل یابی مبازرات کارگران در تمامی عرصه ها بیش از پیش تاکید شود و برای دست یابی به سازمانیابی تشکل مستقل همواره اندیشه گردد!

مردم دریافته‌اند که برای وصول تمامی مطالبات بی‌واسطه و فوری خود اعتراض نمایند. سرکوب، دستگیری، احضار و زندان مانع گسترش اعتراضات نیست. اینکه مردم شعار می‌دهند و بر زبان می‌رانند: «مرگ از کرونا، سخت‌تر از مرگ به خاطر گرسنگی نیست». نشان می‌دهد که کارد به استخوانشان رسیده و هیچ وحشتی از مرگ ندارند. از همین روست که ما روزانه شاهد ۵ تا ٧ اعتراض در جای جای کشوریم. اعتراضات این دوره، تمایز ویژه‌ای با اعتراضات دوره‌های گذشته دارد. کرونا به مردم فهماند که هیچ فریادرسی غیر از خودشان برای پاسخگویی به نیازها و مطالبات آنان نیست. بی جهت نیست که روزنامه دولتی جهان صنعت در تاریخ ۲۵ فروردین نوشت : « ایران یک بمب اجتماعی است » بدین معنی که " نهادها و ارگانهای رسمی دولتی فاقد برنامه مشخص و کارآمدی هستند. حتی در شرایطی که هیچ نگاه واقع‌بینانه و راهبردی به موضوع کرونا و اقشار آسیب‌پذیر وجود ندارد، دولت جمهوری اسلامی ایران کرونا را تبدیل به معضلی امنیتی کرده است.

اربابان زر و زور و ذینفعان نظام، برجان و تبار طبقه ما چنگ انداخته و امنیت شغلی و معاش کارگران و زحمتکشان را سلب و آنان را به فلاکت دچار کرده اند. ابعاد فلاکت در حدی است که اکنون در توصیف دوران بحران کرونایی و ویرانی وضعیت موجود، به در راه بودن انفجار گرسنگی اشاره می شود. درمقطع روز جهانی کارگر و در شرایطی که مجال هر نوع تجمعی از کارگران سلب شده بود، از گردهم آیی ۰۰۰ ۳ کارگر زغال سنگ معدن کرمان و راهپیمایی آنان خبر رسید. کارگران مرگ در اثر کرونا را به واگذاری معدن به بخش خصوصی ترجیح دادند و دست به تجمع زدند. بحران کرونا رشد بیکاری را به شکل فزاینده ای گسترش داد.

کارگران یک صدا می‌گویند: هفتۀ کارگر توی سرتان بخورد، همان روزمان را به ما وابگذارید، فعالان ما را به بهانۀ «امنیت ملی»، تجمع ما را «غیر قانونی»، «امنیتی»، اعلام نکنید. زندان و احکام سنگین و وثیقه‌های میلیاردی صادر نکنید، هفتۀ کارگر اسلامی تان را نخواستیم! روز جهانی کارگر را هفتۀ کارگر نامیدن، بیش از هر چیزی لوث کردن و به انحراف بردن مطالبات کارگران و بی ارزش ساختن و غیر اصلی شمردن تاریخ و نشان این روز در ایران و جهان است. نگاهی به طرح و برنامه و مجریان برنامه‌ها نشان می‌دهد که نقشۀ راهنمای شما چیست؟ در جمهوری اسلامی چند بالماسکه هر ساله توسط دولت و عوامل آن رونمایی می‌شود. نخسین آن در اسفند ماه از ماکت شورای عالی کار بر سر تعیین نرخ دستمزد در هیکل وجودی " سه جانبه گرایی " کذایی که همان یک جانبه گرایی است ، رونمایی می کنند که امسال بدلیل شرایط کرونایی به فروردین ماه کشانده شد؛ و دیگر بالماسکۀ کذایی هفتۀ کارگر است که طرح و نقشه‌اش از خورجین دارودستۀ علیرضا محجوب و حسن صادقی بیرون کشیده می شود و بدون تغییر چند و چون آن، تنها تاریخ‌هایش به‌روز شده و در ایلنا و سایر بوق‌های خودشان باد زده می‌شود.

دستفروشان می‌گویند: اگر همچون دو ماه گذشته، به فرمان شما مجبوریم کسب و کارمان را تعطیل کنیم و در خانه باشیم؛ شما هم حشو و زواید ردیف بودجه‌ی اختصاص داده شده به ده‌ها نهاد مذهبی نظیر سازمان تبلیغات اسلامی، سازمان اوقاف، مرکز خدمات حوزه‌های علمیه، مرکز حوزه‌های علمیه، طلاب غیر شاغل، جامعه المصطفی [همان موسسه‌ای که بسیاری آن را متهم می‌کنند که ویروس کرونا را از چین به قم آورد و سراسر ایران خانه نشین کرد]، شورای عالی حوزه‌ی علمیه، مجمع جهانی تقریب مذاهب، فرهنگستان زبان وادب فارسیِ حدادعادل و… را به تساوی بین یکایک مان تقسیم می‌کنید تا از گرسنگی نمیریم؟! اگر چنین نمی‌کنید جدا از این ده‌ها نهاد؛ ممکن است اموال بنیادهای مصادره شده‌ی شهید و بنیاد مستضعفان و نهادهای مالی وابسته به دستگاه ولایت و آستان قدس رضوی را برای مقابله با گرسنگی ما اختصاص بدهید؟ تکلیف تقسیم منابع صندوق ذخیره‌ی ارزی که پس‌انداز سرمایه‌ی همین زحمتکشان است، که گویی خلیفه از کیسه‌اش بخشیده، چه می‌شود؟ چه تضمینی جز این که کنترل این منابع در اختیار مردم باشد وجود دارد که این یک میلیارد یورو هم به سرنوشت ارز ظاهراً مفقوده‌ای که اخیرا غارتگران حاکم به بهانه‌ی صادرات و واردات از مردم ربوده‌اند، دچار نشود؟

لذا ما کارگران می پرسیم : وقتی ما را در شرایط جنگ کرونایی تشویق به خانه نشستن می کنید؛ پاسخ به معیشت ما کارگران درکجاست وچه کسی پاسخگوست؟ ما اعلام می داریم:عزت وآبروی وکرامت درفقرنشستۀِ ما، هیچ جای مصادره ندارد. «رونق تولید» ازدل سقوط بیش ازصدها تعطیلی واحدهای تولید درسال های ۹۷ و۹۸به یکباره به«جهش تولید» سال ۹۹منتهی شد.زندگی مادربرابراین جهش کاغذی چگونه پاسخ میگیرد؟ امروزهمچون دیروز،تجربۀ زندگی بخورونمیرما کارگران وزحمتکشان نشان می‌دهد که حتی تولید خشک وخالی؛بسته شدن وتعطیلی کارخانه‌ها و واحدهای تولید یکی پس ازدیگری، ندادن مزد درازای کارانجام شده که همه جزوامورواقعاً عادی شما است،آنچنان بانظام ایدئولوژیکی که اوج افتخارش«قاسم سلیمانی» ومشتی رانت خوارغارتگرواختلاس گران پست، که سرنوشت تولید را دردست دارند، هیچگاه برای گذران زندگی ما کارگران محلی ازاعراب ندارد. به اینها باید تئوری توهم توطئه خامنه ای را هم افزود.آنجا که می گوید :« ما دشمن زیاد داریم.هم دشمنان جن، جنی، هم دشمنان انسی. این‌ها به هم کمک هم می‌کنند»،ازجنس طنزسیاه تاریخ برای گذران زندگی ما کارگران ومحرومان جامعه ما است

درنتیجه باید بگویم: در مقابله با اقدام بافته شده که با فرمان خامنه‌ای، نیای آسمانی حاکمیت توتالیتر، با مداخلۀ نیروهای مسلح شروع شده، تقویت جنبش همیاری گسترده، خودجوش و پایه‌ای که به صورت کارگروه‌های مستقل درمناطق کرونا زدۀ کشور که زیرامواج ناکارایی فلج کنندۀ ستاد مبارزه با کرونا شکل گرفته است، مهم و مؤثر خواهد بود. این جنبش خودگردان خودیاری در پرتو همبستگی و حفظ استقلال عمل خود، در کنار جنبش توده‌ای وسیع و سازمان یافته، با خود مدیریتی می‌تواند از پیشروی ارتجاع و میلتاریسم فاشیستی بسیج و سپاه جلوگیرد و اقتدار مردم جامعۀ ما را جایگزین نمایند.

امروزحرف ها، متن ها ی سخنرانی هایش، آثاربه جا مانده ازخلاقیت های فکری وقلمی اش، آنچنان وبیگمان یاد اورا درمیان همگنانش ونسل ما وجوانترهای جامعه بروزنگه می دارد... فریبرزانسان شرافتمند روزهای سخت، دشواری وظیفه که انسان ماندن است را به کمال پیمود وازخود ردهای پُرشماری درمیان نیروی رنج و کارجامعه به عنوان انسانی آرمانخواه بجا گذاشت! من با اندوه درونم ودراطاق کارم که همواره با اونجوای قلمی فراوان داشتم، به یاد او که صدای خاموش نشدنی فرودستان وطبقه کارگرجامعه ما وهمه مردم زیرخط فقر و بیدادگری چرخه سرمایه داری بود، کلاه ازسربرمی دارم، به احترام می ایستم و درود می فرستم !

امروزآحاد جامعه ما دریافته‌اند تمامی حاکمیت اسلامی، تنها عامل ورود ویروس کرونا به ایران و گسترش آن از طریق پروازهای مرتب هواپیمای ماهان به چین و از آن طریق به سراسر کشوراست. اگرسران تا بُن دندان مسلح ایران به جای چپاول و غارت کشور، بیمارستان‌ها و مراکز درمانی و امکانات بهداشتی و درمانی کشور را مجهز می کردند امروز شاهد گسترش چنین فاجعه ضدانسانی نمی‌بودیم. برای مردم بیداردل ما روشن است تا به امروز، عوامل پنهان و آشکار سپاه و بسیج و لباس شخصی با دخالت بی‌جای خود جلوی احیاء و تشکیل نهادهای مستقل مردم نهاد را گرفتند و مانع شدند تا آنها درسطح شهرها و روستاها و با مراجعه به مردم و مدیریت خودگردان در تهیه و تجهیز انمکانات ضروری در مواقع بحران بتوانند به همنوعان خود مدد رسانند. این نظامیان مدعی، امروز بجای آمدن به میدان بهتر است که در پادگان‌ها و دفاتر بسیج باقی بمانند. چرا که ترس و وحشت حضورهمین نهادهای مداخله‌گر که همواره سعی در حفظ وضع موجود به هر قیمتی حتی قتلعام فرزندان مردم دارند، خود مصیبت و دردسر دیگری برای مردم در بحران است. مشکل اصلی امروز جامعه ما همچون دیروزمان در لحظۀ آفرینش بحران‌ها، همین مداخله‌گری بی‌جا و زمخت عوامل سپاهی است. آنان خود دامن زنندۀ نفرت عمومی‌اند و هیچگاه تا به امروز نتوانستند جای خالی نگاه ملی و نیروی متخصص را پُرنمایند. چرا که آنان آتش بیار معرکه و عامل بحران عمومی جامعه بوده‌اند. چارۀ کار در این است که برای ایجاد اعتماد همگانی ، آقایانی که نا آمدی خود را در همه امور نشان داده اند، رها کنندوادارۀ امور کل استان وشهرها را بدون مداخله‌گری بسیج و سپاه به خود مردم و فرزندان جوان جامعه واگذاراند...

چه حد دلگرم کننده است حضور این انسان های شریف که مهربانی وعشق را به وقت نداری با آدم تقسم می کنند. جامعه شهری ما باید سعادتمند جلوه نماید که اینگونه جوانان را در خود پرورانده است که در چنین هنگامهِ نا بهنگامی درب یکایک خانه ها را به صدا در می آورند و به نیازمندی های مردم پاسخ مثبت می دهند... چنین جامعه ای در برابر سردمداران غیر مسئولش همواره سرفراز باقی می ماند. درود بر آنانی که اینگونه عشق و دوستی را بر جامعه ما در برابر بیداد زمانه ارزانی می دارند باید آوای بلند و سرفراز این «کار گروه‌ها» و «کمیته‌های محلات» را شعار راه خود قرار دهیم و با به‌دست گرفتن ابتکار عمل و خود مدیریتی، در هر شهرستان و استان دیگر کشورمان به ایجاد آن همت گماریم!

مردم نباید فریب این دروغگویان امتحان پس داده را بخورند و به پای صندوق های رای بروند. دروغگویانی که دربرابرلذتِ قدرت بی‌حساب وکتابی که همه ازاوفرمان برند و طاعتش را بر جای آورند می‌تواند به‌سادگی ازمنافع حقیرخویش بگذرد؟ غروروخودخواهی این صحنه سازان مردم فریب که حتی به خود اجازه‌ این را هم ندادند تا ازخانواده‌هایی که به فرمان او بعنوان فرمانده کل قوا، هواپیمایی را به موشک بستند؛ و۱۷۶ نفرجان باختند، عذرخواهی کند؟ ما نباید امنیت کشورمان را با امنیت جمهوری اسلامی اشتباه کنیم .نه به انتخابات و تحریم قاطع آن ضامن پاسداری از خون سرخ هزاران هزارتن ازفرزندان این مزر و بُوم استکه بر سنگفرش خیابان های ما ریخته شده ویا فرزندانی که طی دوکشتارخونین تابستان دهه شصت، آنان را دردرون زندان ها به دارآویختند وبدن های خونین آنان را درگورهای جمعی خاوران های ایران بی هیچ نشانه گذاری و نام و آوازه ای ازآن جان های آرمانخواه به خاک سپردند . جمهوری اسلامی رفتنی است باعدم شرکت گسترده ومیلیونی خویش وتحریم پُرتحرک انتخابات مجلس، به جمع کردن این نظام سرعت بدهیم !

شعارهای گرد آوری شده، تبلورشرایطی ایست که جامعه ما درآن جای دارد،وارسی این شعارها در درفردای ایران، به میزان نفود عملکرد مذهب وماهیت حاکمیت ایدئولوژیک درروانشناسی جامعه ما؛ این واقعیت را بازتاب می دهد که خصلت ها، خصوصیات سنتی وعادات فردی وگروهی وتاحدی خود بخودی افراد ونیروهای اجتماعی،تا بی نهایت دوام نخواهند آورد، بلکه آنها ناگزیرند با آگاهی بیشتری مسیرامروزوفردای خود را بازیابند. شعارها درهرمقطعی بازگوکننده این تغییرات کیفی به کمی وبالعکس می باشند.امروز همچون دیروز،روندشعارها درفرایند رودررویی ها بین توده مردم وحاکمیت ومطالبات نیروی به خیابان آمده وایستادگی حاکمیت با قوای سرکوبگرش،خود رابه ما بازمی نمایاند. دراین میان حرکت عمومی به سوی دست یابی به نان- کار- آزادی وتامین اجتماعی ومقتصات اقتصادی وگرهگاه عدالت به همراه آگاهی فزون ترمردم پیش میرودواین پیشروی را می توان دردل شعارها یافت وبه آنالیزآنها برآمد. یک نکته دربازخوانی این شعارها روشن است که عمدتا شعارها ضد تمامیت رژیم وبطورعمده متوجه شخص ولی فقیه بوده واورا نشانه گرفته است.بازپرداختن به دیگرارکان نظام یعنی رئیس جمهور ، دستگاه امنیت وشعارآزادی ورهایی زندانیان سیاسی اعم ازکارگر- دانشجو- زنان - معلمان - فعالان محیط زیست- وکلا واقلیت های دینی وملی و ... دردل شعارها برجسته است.

امروزبیش ازهرموقعی، گزینش شعارها وتبلیغ آن که حتی عامی ترین افراد جامعه نیزبتوانند آنرا درک کنند ، ازاهمیت زیادی برخورداراست . دراساس شعارهای کف خیابان ها،روح جنبش های اعتراضی هستند، تبلور صفات، ویژگی ها، خواستنی ها و نخواستنی های مردم معترض و جانمایه های شناخت ظرفیت ها و جهت گیری های لحظه آنها بشمار می روند و از این رو گردآوری آنها واجد اهمیت است و می تواند در روشن کردن مسیر حرکت به سمت افق های مبارزاتی فردای ما موثر باشد. از همه دوستان تقاضا دارم ؛ چنانچه شعارهایی فرای این شعار های ثبت شده ، برخورد کردید ... ممنون می گردد که برایم ارسال دارید

شعارها تاحدزیادی شکل های مختلف اعتراضات واعتصابات رابرما می نمایانند ونشانگرموضع خیابانی وبیان وضعیت تعرضی یا دفاعی مردم را به تصویرمی کشند. امروزبیش ازهرموقعی، گزینش شعارها وتبلیغ آن که حتی عامی ترین افراد جامعه نیزبتوانند آنرا درک کنند ، ازاهمیت زیادی برخورداراست . دراساس شعارهای کف خیابان ها،روح جنبش های اعتراضی هستند، تبلور صفات، ویژگی ها، خواستنی ها و نخواستنی های مردم معترض و جانمایه های شناخت ظرفیت ها و جهت گیری های لحظه آنها بشمار می روند و از این رو گردآوری آنها واجد اهمیت است و می تواند در روشن کردن مسیر حرکت به سمت افق های مبارزاتی فردای ما موثر باشد. از همه دوستان تقاضا دارم ؛ چنانچه شعارهایی فرای این شعار های ثبت شده ، برخورد کردید ... ممنون می گردد که برایم ارسال دارید