درست یکماه و یکروز از تجمع برابر بیمارستانِ کسریِ تهران گذشت. تا به امروز خیابان همچنان سنگر ماست و تعطیل بردار نیست. حضور در خیابان که تبدیل به «جنبش خیابانی» شده، دیگر واکنش نیست بلکه آگاهانه به دنبال راهکارعقلانی و پاسخ به محرومیت‌هاست که وجه عمده‌اش نبود آزادی‌ست! دیروز و دیشب تجمع، راهپیمایی و جنگ و گریز خیابانی در شهرهای: آبدانان، ایلام، بندرعباس، پیرانشهر، مناطق مختلف تهران (اکباتان، صادقیه و...) زنجان، سنندج، مشهد، مهاباد و شهرهای خوزستان و... را شاهد بودیم! همچنین تجمعات دانش آموزان در مدارس و خیابان‌های شهرهای: اصفهان، بندر کنگ (در استان هرمزگان)، تبریز، تهران (اندیشه)، سنندج و ... در گزارش‌ها آمده است..... ولی امروزتجلی این مبارزه‌ی نابرابر، به سویی می‌رود که از خود بپرسیم: چگونه باید این مسیر شتابنده را با کمترین هزینه پیش برد؟ و راهپیمایی در این مسیر، چگونه می‌تواند خود را در برابر سپاه مرگ، ایمن سازد تا تحقق شعارآغازین این جنبش «زن، زندگی، آزادی» با دیگر خواسته‌های بی پاسخ مانده در جامعه تماماً تحت سلطه‌ی دیکتاتورها، برای دستیابی به دادگری اجتماعی، زندگی برابر، آزادی بیان واندیشه، پاسخگویی با نیازهای عمومی جامعه از جمله: آموزش رایگان، بهداشت عمومی، و هر آنچه که درشأن جامعه‌ای آزاد و برابر، فارغ از نابرابری اجتماعی ناشی از سلطه‌ی سرمایه داری و ازخود بیگانگی حاصل از آن به‌شمار می‌رود، فراچنگ آید؟! راه دستیابی به این مهم، می‌تواند با پیوستن پُر شمار جویبارهای در حرکت خواسته‌های بنیادین، گروه‌های گوناگون اجتماعی (تبارها، زنان، جامعه‌ی روشنفکری ایران و همه‌ی سویه‌های نیروی رنج و کار جامعه اعم از مزد و حقوق بگیران (معلمان ، بازنشستگان ، پرستاران ، بهیاران و... ) با پیکره‌ی تنومند طبقه کارگر درهم آمیزد و سازمان بیاید تا به جنبشی سراسری و منسجم فرا روید. آنگاه است که از دستبرد چپاولگران و درکمین نشستگان دست پرورده و در نمک خوابانده برای روز مبادای دولت‌های سرمایه داری، در امان خواهد ماند. امید آنکه در ادامه‌ی مسیر مبارزه، این آرزو انسانی تحقق یابد ایدون باد!

دیشب بیست و سوم مهر۱۴۰۱، تمامی تهران برزگ و ایران و جامعه ایرانیان در پهندشت جهان در نگرانیِ وافرجانِ دربندان بی شمارش بود .آنگاه که خبرآتش افروزی زندان اوین به گوش مردم تهران رسید و پس آنگاه که ما در این سوی جهان از برافروختن آتش در اوین آگاه شدیم . خبرهای تشویش آفرین ازهرسوی گواه این بود که سیل مردم تهران به سمت اوین روانه شدند ودریافت این خبر، قدری از بیان نگرانی ما کاست و ما نیز در برخی کشور ها به سوی وزارت امورخارجه و نمایندگی های جاسوسی نظام در کشورها و کنسولگری ایران درشهرهای (برلین- استکهلم - فرانکفورت و...) مختلف روانه شدیم . چرا این دل نگرانی به این وسعت دراذهان مردم به جای مانده است؟ زیرا با توجه به تجربه های تلخی که درحافظه تاریخی مردم ما دربه آتش کشیدن زندان ها داشتتند، کشتارارانی ها دردوره حکومت استبدادی رضا خان میرپنج و یا به گلوله بستن زندانیان سیاسی بعد از کودتای۲۸مرداد در زندان رشت و نیزکشتار ۹ تن از زندانیان چریک و مجاهد به بهانه فرار درتپه های اوین در ۳۰ فروردین ۱۳۵۴، درنظام پهلوی دوم، و افزون بر آنها، حادثه دهشتناک دو کشتار خونین دهه شصت توسط رژیم خون و جنون و جنایت اسلامی این دلنگرانی را صد چندان نمود که چه سناریوی دیگری برای خیل وسیع زندانیان عقیدتی و سیاسی دربند در دست اجراست! آخرکجای جهان دیده می شود وقتی زندانی آتش بگیرد، مردم به این وسعت در دوسوی درون و برون مرز، بیتابانه نگران و دلواپس فرزندان دلاورخویش اعم از: کنشگران زن - کارگران - معلمان - نویسندگان - مترجمان - روزنامه نگاران - بازنشستگان - سینماگران - عکاسان - وکلا - نخبه گان دانشجویی و دانش آموزانش و دیگر انسان های زندانی که به هر بهانه و جرمی در درون زندان بسر می برده اند دل نگران شوند ؟! تنها درجمهوری جهل و جنون و جنایت اسلامی است که حتی یک اتفاق خُرد، می تواند چنین نگرانیهای عظیمی بیافریند! ...

دانشجویان به کارگران اعتصابی می گویند : ... بیایید با بستن شیر نفت، پا برگلوی این ظالمان بفشاریم و اجازه ندهیم عرق جبین کارگران را به پول برای سرکوب مردم ستمدیده، عزیزان و هم‌رزمانمان تبدیل کنند. بیایید نشان دهیم ثروت را واقعا چه کسانی تولید می‌کنند و در شرایط سخت کاری، چه کسانی از جان مایه می‌دهند تا طلای سیاه تبدیل به میلیاردها دلار پولی شود که هزینه بقای حکومت جنایت‌کارشان است. ما کنار شماییم و مطمئن باشید تلاش هرروزه شما برای گسترش اعتصابات همراه خواهد بود با حمایت رو به گسترش از شما و اعتصاب‌تان در دانشگاه‌های بیشتر، ما همسنگران اجازه نمی‌دهیم اینبار این جانیان که خون‌مان را در شیشه کرده‌اند، از این مهلکه جان سالم به در ببرند! "فرزند کارگرانیم / کنارشان می مانیم" "کارگر نفت ما / رهبر سرسخت ما" » حالا که کارگران اعتصابی را دربرابر خود داریم؛ پرسش بنیادی این است : کارگران اعتصابی برای ادامه اعتصاب آیا به نهادی برای پشتیبانی از اعتصاب در منطقه و پیوستن به اعتصاب سراسری نیازمند اند یا نه ؟ اگر آری ، چگونه و با چه سازوکاری باید این مهم را پی گیرند ؟ روشن است که برای رسیدن به پاسخ چنین پرسشی ، می بایست به گفتگو خلاق بنشینیم تا چم و خم و شکل وشیوه چگونگی آنرا متناسب با توانِ اقدام به عمل، آراه دستیابی به آن را دریابیم و راه نشان ادامه و استمرار ، راهیابی و سامانیابی متناسب به آنرا به کار بندیم و حاصل آن گفتگو هرچه باشد را راهنمای کنشگری های اینده این حرکت زیبا و شگفت آورقرار دهیم . چنین است و چنین تر بادا! جمعه ۲۲ مهر ۱۴۰۱ برابر با ۱۴ اکتبر ۲۰۲۲

.... جدال کفِ خیابانیِ که نمایش آنراهر روزه نوجونان و جوانان در جای جای کشور سنگر می سازند حاصل تجربه ای چهل و سه ساله از گردن نگذاشتن و نافرمانی از خانواده گرفته ، مدرسه ، خیابان ، کارخانه آزموده شده و حاصلش امروز در برخورد با عوامل سرکوب به شیوه های گوناگون خود را می نمایاند و به کار گرفته می شود. این آن دستآوردیست که رژیم عقب مانده وپیشا تاریخی از درک آن عاجز مانده و در حلقه اظهارات آن ازهرسو که میروند به دیوارعظیم این تجربه میزنند بی نتیجه می ماند. این درخت تناوروتنومند، به بارنشستهِ امروزمان را،کهنه تبرهایِ زنگار بسته حاکمیت جزم اندیش که دورانش به سرآمده، چاره نتوان کرد. بیگمان گورستان تاریخ جایگاه ناگزیر آنان است . این فرایند به مدد فن آوری جدید و فضای مجازی و شریان های ارتباطی، شتاب فزاینده ای یافته است. هیچ جای تعجبی ندارد که این شرایط سرنوشت ساز را رهبر« نخود مغز» کشور ، در نیابد و چونان با نام نهادن « اغتشاش های پراکنده» ، « طراحی های انفعالی و ناشیانه دشمن» و ... به یاوه گوئیهای همیشگی اش برابر این خروش ادامه دهد و همچنان آنرا با دشمنان خیالی و توطئه آنان نسبت دهند . زهی خیال باطل. روز ما فرداست، فردا روشن است، ایدون باد! پنجشنبه ۲۱ مهر ۱۴۰۱ برابر با ۱۳ اکتبر ۲۰۲۲

نمایش کلیپ ها و فیلم های رسیده به شبکه های مجازی نشانه اینستکه : طی روزها و شب های گذشته ، عمدتا روز شنبه ۱۶ مهرو در ادامه ، نیروی وسیع دانش آموزان دهه هشتاد و نودی، نوجوانان و جوانان با عبور ازفضای آتش، دود و سفیرگلوله درخیابان ها و ای بسا درون کوچه های با فرار قهرمانانه خویش ،اشک و خشم را با خود از کوچه ای به کوچه دیگر می کشاندند و در این میان زنان در نبرد روزانه و شبانه شان غوغایی به پا کردند. زنده باد این دلاوری و ایستادگی! ... از دیروز دوشنبه ۱۸ مهر، دست‌کم یک هزار کارگر سایت ۲ پتروشیمی‌های بوشهر و دماوند درعسلویه اعتصاب و تجمع کردند.کارگران اعتصابی شعارهای مختلف از جمله « مرگ بردیکتاتور» سرداده اند. بعلاوه کارگران چند شرکت دیگر، ازجمله مخازن سبز در نزدیکی بوشهر نیز به اعتصاب و تجمع پیوسته‌اند. نیروهای امنیتی در منطقه مستقر شده و و کارگران برای جلوگیری ازورود آنها با سنگربندی، جاده‌های ورودی به آن را مسدود کردند. امروز سه شنبه کارگران پروژه‌ای شاغل در پتروشیمی آبادان، از ساعات اولیه صبح دست به اعتصاب زده و مقابل ورودی ۱۴ تجمع کرده‌اند و همراه شدن طبقه ما دراین پیکار،گام های اولیه ورود و پیوستن آنان به جنبش سراسری، عرصه جدیدی ازمبارزه را پیشروی ما می گشاید و نوید ژرفا یافتن این جنبش را با خود دارد . روز ما فرداست، فردا روشن است، ایدون باد! سه شنبه ۱۹ مهر ۱۴۰۱ برابر با ۱۱ اکتبر ۲۰۲۲

آنچه در نمای جغرافیای ایران در برابر دیدگان جهانیان رُخ می گشاید، صحنه آوردگاه جوانان دختر و پسر و تمامیت جامعه ما بعد از قتل حکومتی مهسا امینی از شهری به شهری و از استانی به استانی در نوردید و امروز درست در هنگامه روز جهانی نفی اعدام ، طبقه ما با شعار « مرگ بر دیکتاتور» پای به عرصه رویارویی و پیوستگی به مبارزات سرباز کرده ی غلیان وآتشفشان خشم فشرده شهروندان این سرزمین بلا زده، با کل حاکمیت اسلامی، نهاد ! باید به هوش بود که در برابر پیشروی مردم، نظام زندان - شکنجه - اعدام، همه قوای سرکوب اهریمی اش را به میدان رویاررویی با فرزندان این آب و خاک نیاورده است . این مبارزه را باید با هشیاری ، سازماندهی خود محورمحله های شهری و تقویت ارتباطات آنان با اعتصابات سراسری با شیوه های نوتر و تازه ترو غیر قابل پیش بینی برای نظام سرکوب تجهیز کرد. این نوآوری ها از دل آن مبارزات به صحنه خیابانی رُخ می گشاید و بر درماندگی رژیم بیش از پیش می افزاید و قوای سرکوب را ناکارآمد تر خواهد کرد .این نمونه ابتکارات محله محور و ارتباطات شبکه ای آن راپیش از این دیده ایم و درآینده ای نه چندان دور شاهد شکوفا شدن آن خواهیم بود. شک نکنیم که این نظام با قدرت سازمانیافته ومتشکل و لایزال شما رفتنی است . آن روز دیر نیست ایدون باد! دوشنبه ۱۸ مهر ۱۴۰۱ برابر با ۱۰ اکتبر ۲۰۲۲ http://karegari.com

در بیان همبستگی جنبش درون و برون کشور با مبارزات هم میهنان‌مان، آنگونه که در یادداشت شماره‌ی شش (۶) یاد آور شدیم: «این رژِیم در مردابی از خشم مردم گرفتار آمده که هر واکنش خردی، به نابودی نزدیک‌ترش می‌کند....» شواهد رخداد امروز شنبه ۱۶مهر برابر۰۸ اکتبر۲۰۲۲ در سراسر کشور به وضوح نشان داد که اگر این پیکره‌ی جنبش هر چه تنومندتر شود و در تمام عرصه‌های مبارزه از خیابان گرفته تا کارخانه‌ها بگسترد، این تنومندی قدرتمندتر و بارآورتر، همگراتر و همبسته تر از توان سرکوب می‌کاهد و نیروهای دشمن را زمینگیر و درمانده می‌کند. این امر را امروز در جای جای کشور شاهد بودیم و دیدیم که مردم ما نوع مبارزه‌ی خود را از وضعیت تدافعی به نوعی تهاجم و تاکتیک جنگ و گریز از راهبندان گرفته تا آتش زدن لاستیک‌های ماشین و سنگ پرانی به سمت نیروهای سرکوب و به عقب راندن آنان تغییر می‌دهند! این مردم هر روز امیدهای جدیدی می‌آفرینند و چشم اندازهای نوینی را در برابر چشمان جهانیان می‌گشاید. روز ما فرداست، فردا روشن است، ایدون باد! شنبه ۱۶ مهر ۱۴۰۱ برابر با ۰۸ اکتبر ۲۰۲۲

در بیان همبستگی جنبش درون و برون کشور با مبارزات هم میهنان‌مان، آنگونه که در یادداشت شماره‌ی شش (۶) یاد آور شدیم: «این رژِیم در مردابی از خشم مردم گرفتار آمده که هر واکنش خردی، به نابودی نزدیک‌ترش می‌کند....» شواهد رخداد امروز شنبه ۱۶مهر برابر۰۸ اکتبر۲۰۲۲ در سراسر کشور به وضوح نشان داد که اگر این پیکره‌ی جنبش هر چه تنومندتر شود و در تمام عرصه‌های مبارزه از خیابان گرفته تا کارخانه‌ها بگسترد، این تنومندی قدرتمندتر و بارآورتر، همگراتر و همبسته تر از توان سرکوب می‌کاهد و نیروهای دشمن را زمینگیر و درمانده می‌کند. این امر را امروز در جای جای کشور شاهد بودیم و دیدیم که مردم ما نوع مبارزه‌ی خود را از وضعیت تدافعی به نوعی تهاجم و تاکتیک جنگ و گریز از راهبندان گرفته تا آتش زدن لاستیک‌های ماشین و سنگ پرانی به سمت نیروهای سرکوب و به عقب راندن آنان تغییر می‌دهند! این مردم هر روز امیدهای جدیدی می‌آفرینند و چشم اندازهای نوینی را در برابر چشمان جهانیان می‌گشاید. روز ما فرداست، فردا روشن است، ایدون باد! شنبه ۱۶ مهر ۱۴۰۱ برابر با ۰۸ اکتبر ۲۰۲۲

ضربآهنگ تحرکات دانش آموزان و دانشجویان و پیوند این دو با مبارزات مردم ایران در خیابان‌ها سمت و جهتی روشن می‌یابد ومی‌رود با نوعی سازماندهی غیرمتمرکز و قدرتمند، خویش را رودررویی با کلیت نظام تقویت و تجهیز کند. پرسش اساسی این است: آیا فراخوان‌های تجمع‌های اعتراضی برای روز شنبه در دانشگاه شریف و دانشگاه‌های سراسر کشور و شهرهای مختلف ایران، می‌تواند بین جنبش خیابان و اعتراضات در فضای بسته‌ی دانشگاه ارتباطی عمیق برقرار کند؟ .... در بیان یادداشت امروزمان جمعه ۱۵ مهر، آنچه که باید برآن پای بفشریم این‌ست‌که در هم تنیدن و گره خوردگی هرچه بیشتر نیروهای جنبش جوشان در پیوستگی توامان نیروهای زنان، کارگران بازنشستگان، پرستاران، دانشجویان و استادان، دانش آموزان و آموزگاران، نویسندگان و کشاورزان زحمتکش و دیگر قشرهای جامعه با هم در امر پیشبرد مبارزه‌ی جاری، برای نابودی بختک چهل و سه(۴۳) ساله‌ی حکومت نابهنگام اسلامی؛ می‌تواند آینده‌ای روشن و تابناک را در ایرانی شاد، همراه با رفاه و آزادی، نوید دهد. زیرا که این رژِیم در مردابی از خشم مردم گرفتار آمده که هر واکنش خردی، به نابودی نزدیک‌ترش می‌کند. بی‌گمان روند مبارزه‌ی سراسری راه را بر پیشروی حرامیان می‌بندد، اما ذکر این نکته ضرور می‌نماید که فرایند یاد شده آنگونه که باید راه و مسیر درخور خود را تاکنون نیافته است اما نه دیراست و نه دور. این دریای خروشان را سر آرام گرفتن نیست. نمایه‌هائی روشنی در تداوم خویش می‌افروزد و می‌افروزاند! روز ما فرداست، فردا روشن است، ایدون باد ! جمعه ۱۵ مهر ۱۴۰۱ برابر با ۰۷ اکتبر ۲۰۲۲ http://karegari.com

نسرین شاکرمی مادرجسورنیکا طی پیام ویدئویی اعلام داشت: «که برادرو خواهرش مجبور به اعتراف دروغین شده اند و نیکا در همان تظاهرات روز۲۹شهریوردرتهران با ضربات امنیتی کشته شد»همچنین تاکید داشت : «دخترم را کشتند و مرا به اعتراف اجباری تهدید می کنند: طی دیروز وامروز دانش‌اموزان دختربیش ازپیش به خیابان‌ها آمده واعتراض خود را دررسای قتل نیکاشاکرکی ومهساامینی و دیگریاران همنسل خود فریاد زدند. رژیم با نمایش این ترفندهای بی‌مایه، مصداق ضرب المثل «الغریق یتشبث بکل حشیش» غرقه در طوفان خشم مردم، پرکاهی را بر سطح آب، کنده‌ی درخت می‌بینید و بر آن چنگ می‌زند. این ترفندها را به جایی نمی‌برند. به گواه تاریخ، دوران سیاه سلطه‌ی شما به سر آمده و اگر این مردم لطفی به شما داشته باشند، شما را به جایگایی که از آن آمده‌اید بر می‌گردانند تا سیوطی بخوانید و لمعه ورق بزنید و در تاریکنای حجره‌های‌تان به سر و کوی هم بیاوزید و کشف العجایب کنید. جالب توجه این‌که در مقابل این سناریوهای تباه و سیاه حکومت که برای ایجاد رعب و وحشت بیشتر ساخته و پرداخته می‌شوند، دانش‌آموزان، این عضله‌ی بیدار جامعه، خیابان‌ها را از قدوم خود گل‌افشان ساختند؛ این‌ها امید فرداهای مایند. روز ما فرداست، فردا روشن است، چنین کنیم و چنین بادا! پنجشنبه ۱۴ مهر ۱۴۰۱ برابر با ۰۶ اکتبر ۲۰۲۲

امروز برای همه آحاد جامعه‌ی ما و جامعه‌ی جهانی روشن است: نشانه‌ی این «جنبش»، «خیزش» یا «قیام» و حتی «انقلاب» هرچه بنامیم؛ به پا خاستن همه‌ی مردم ایران از فارس، کرد، بلوچ، ترک آذری، ترکمن، عرب، لر، بختیاری، گیلک و مازی، نشان می‌دهد «این جنگل انبوه به حرکت درآمده است» این خیل عظیم انسانی در کنار یکدیگر و در صفی به‌هم پیوسته، سمت و جهتی روشن دارد؛ این حرکت بزرگ و میلیونی، بدون اتکا و دخالتگری هیچ نیروی خارجی و چشم داشتن به رهاننده‌ی برتری،نه آسمان، نه قیصر، نه خطیب، خود با اتکا به خود به رهایی و برابری برآمده. آزادی و رهایی، برای زن و برای مرد و برای همه (۸۵ میلیونی مردم جامعه‌ی ما) و دیگر هیچ. روز ما فرداست، فردا روشن است، چنین کنیم و چنین بادا!

خامنه ای ؛ مردم در خیابان های هشتاد و پنج میلیونی ما، عریان به تو فرمان راندند : « "فرمانده" به پایانت سلام کن » امروز پهنه رویاررویی ها در جامعه ما به آنچنان هنگامه ای از خشم و خروش همه آحاد جامعه از زنان - پرستاران و بهیاران گرفته تا پزشکان دوستدار مردمان که به اعتصاب روی آورده اند، دانش آموزان و معلمان ، دانشجویان و استادان ، نویسندگان ، سینماگران - ورزشکاران - کولبران و سوخت بران ، بازنشستگان، لایه های گوناگون کارگران و سایر قشرهای اجتماعی مردمان ایران ، برای بهسازی، بهروزی و بهزیستی خویش در پیکاری سهمناک در میدان نبردی نابرابر با حکومت جهل و جنون و جنایت ، رفته به رفته نیاز به همسویی، هم جهتی ، همگرایی و نوعی سازمانیابی درسطوح گوناگون از اعتصاب تا سنگر بندی خیابان و کمیته های محلات را دریافته اند و میرود به آن سو که با دهک های پائین جامعه پیوند یابد . آن روز دیر نیست و بسیار نزدیک است! .... . این جنبش اگر با خیابان هماهنگ شود زاهدی وفا و امثال او را جارو خواهد کرد. چنین کنیم و چنین بادا! سه شنبه ۱۲ مهر ۱۴۰۱ برابر با ۰۴ اکتبر ۲۰۲۲

بی‌گمان درشرایط ناکامی حاکمان در برابر پیشروی و مقاومت اعتصاب دانشجویان دانشگاه‌های سراسر کشور و اعتصاب استادان دانشگاه‌ها و حتی دانش‌آموزان و برخی معلمان دبیرستان‌ها، پهنه‌ی رویارویی با حکومت اسلامی را به نطقه‌ی اوج رسانده است. پرسش بنیادی این است چرا این تهاجم وحشیانه متوجه دانشگاه شریف شده است؟! زیرا که این دانشگاه، نماد جهانی نو و آرزومندی همه‌ی پیکارگران عرصه‌ی کار و تلاش جامعه‌مان در پیوستن به جنبش عظیم آزادی‌خواهی مردم است؛ و هراس رژیم از جنبش عظیم دانشجویی و به‌ویژه پیوند و پیوستگی دانشجویان پیشرو و مترقی دانشگاه شریف با سایر جنبش‌های مطالباتی زنان ، زحمتکشان، بازنشستگان، معلمان، کارگران و... است. جنبش دانش‌جویان و دانش‌آموزان که فرزندان زحمتکشان جامعه هستند، می‌تواند به عنوان مفصلی پیوند دهنده‌ی دیگر جنبش‌های اجتماعی عمل کند، اگر جنبش دانشجویی با سایر جنبش‌های اجتماعی ما پیوند یابد، به عضله‌ای ستبر فرا می‌روید که طومار همه‌ی ارکان حکومت جهل و جنون و جنایت را در هم می‌پیچد. این مهم را دریابیم و در جهت سازمان‌یابی و تحکیم این پیوندها بکوشیم که خود بسان نوک پیکانی‌ست که می‌تواند نقش راهبردی در مبارزه‌ی امروز ما داشته باشد. چنین کنیم و چنین بادا! دوشنبه ۱۱ مهر ۱۴۰۱ برابر با ۰۳ اکتبر ۲۰۲۲ http://karegari.com

ما باید با سازماندهی جنبشی درمحلات به فلج سازی نیروهای سرکوب، درتقابل باکلیت حاکمیت اسلامی خود را برای دست یابی به « زن - زندگی - آزادی » ، « شادی- رفاه - آبادی» ، بسان یک نیروی عظیم اجتماعی درصحنه رقابت ها بدل به آلترنیو قدرتمند مبارزات طبقاتی کنیم. اینبارنباید با از دست دادن سنگر خیابان و نوعی عقب نشینی، فرصت به صاحبان قدرت دهیم تا نتوانند به بازسازی نیروی فرسوده خود بپردازند و اعتراضات و مبارزات واقعی مان را دچار وقفه کنند ! درامرسازماندهی محلات ما نباید همه قوای آماده وسازمانگرخود را به پیش صحنه بکشانیم ونیروی خود را به شکل لخت وعور در برابرقوای سرکوب و عمله خون آشام حاکم به سردست ببریم. برای اینکه بیشتروقدرتمند تردرخیابان بمانیم، باید خود را سازمان بدهیم . ما تنها با سازمانیافتگی هرچه بیشترمی توانیم، از حق ماندن، زیستن وداشتن زندگی بهترتا سرحد وصول آزادی، برابری و رهایی همگانی، درمقابل زنجیرهای اسارت و بندگی، شجاعانه دفاع نماییم! تجربه ها به ما آموخته است که ما می توانیم چنین کنیم، چنین بادا!

درجنبش اخیر این یگانه شعار« زن- زندگی - آزادی» ، « ژن- ژیان- آزادی» از روز نخست به این سو ، درداخل و خازج از کشور بشکل خواست عمومی دردل شعارهای مردم برجسته و خود نمایی کرد و هر اتفاقی هم که برای این جنبش بیفتد ، درادامه مسیر خود بسان درفش حق خواهی مردم به جان آمده، به راه خود ادامه خواهد داد. مردم ما آنچنان محکم فریاد زدند ومی زنند :« این آخرین پیامه / هدف خود نظامه» کسی که حقانیت این شعار را در نیابد ، هیچ چیز از رویش جوانه ها درنیافته است ! از همه دوستانی که برای پست فیس بوک و کانال تلگرام و دیگر شبکه های ارتباطی ام ، شعار و یوتوپ های جدید می گذارند، سپاسگزارم. یاری هایی ازاین نوع به استمراراین وظیفه ازجانب من انجامد درصورت امکان تکمیل اش کیند تا برای این مرحله ازتاریخ مبارزات مردم ایران درس آموز باشد. آخرین نکته اینکه : حدت شعار ها آنچنان زیاد است که پیاده کردن همه کلیپ های تصویری ؛ انرژی زیادی می گیرد . این اولین سری شعار های این دوره تا اول مهر است می توان وباید ازمبارزان داخل کشور دربرابر رودررویی با آتش گلوله وتوپ وتانک تمامیت ارتجاع اسلامی وایستادگی ها و مقاومت میلیون ها تن ازدختران- پسران – زنان و مردان وهمراه شده گان یک پیکارتوده ای درسراسرایران، درس های فراوانی آموخت و در ادامه این مبارزه توفنده آنرا بکار گرفت. لطفا آدرس را به این آدرس بفرستید. amir_772@hotmail.com

شکست سناریوی امنیتی بازجویان، امکان همگرایی در سطح جنبش مطالباتی درون و بیرون زندان و همبستگی بین المللی را بیش از هر موقع در تاریخ مبارزات مطالباتی ایران وسعت داد می گویند: فاشیسم بی چهره است و بی چهره گی او ازخشونت های موجه و ناموجه او مایه میگیرد.جمهوری اسلامی چهره مجسم این خشونت آن سرش ناپیداست. جمهوری اسلامی در تمامیت این سال ها خشونت های "مقدس" را نمایندگی کرده است. خشونتی که از مذهب- تعصب و عقب ماندگی و خرده فرهنگ های بیهودگی و سرکوب تغذیه می کند تا روانپرشی مفرط اش را در چهره فاشیسم درمان نماید. احکام فاشیسم گاه به مثابه خیابانی یکطرفه است ولی تنها ایستادگی و پایمردی و مقاومت است که خیابان یکطرفه را بدل به خیابانی دو سویه می گرداند.یک سویه اش به اجبار میبرندت و سویه دیگرش راه می جوید و بازمی یابد به آزادی! شما ها باز خواهید گشت سرفراز!

دهم شهریوری دیگر ! پنجشنبه ۱۰ شهريور ۱۴۰۱ برابر با ۰۱ سپتامبر ۲۰۲۲ در یاد بود کشتار خونین دهه شصت و آن تابستان ۱۳۶۷ در سی و چهار (۳۴) سال پیش، در دهم شهریوری دیگر و به یاد همه آن جان‌های آرمانخواه و عاشق زندگی! نه می‌بخشیم و نه فراموش می‌کنیم ! خدای ۱۴۰۰ سایه سارخدای دیگری‌ست وجامعه ایران تحت هیچ شرایطی مجدداً خدای سال شصت (۶۰) رانمی‌پذیرد. خدای فرتوتی که روبه ویرانی و اضمحلال است و باید برود. این حکم تاریخ است! خامنه‌ای، دیکتاتور حقیری که برمسند ولایت فقیه حکومت اسلامی نشسته، این حکم را خوب دریافته که در آستانه کهنسالی ومرگ، کین توزانه چنگ درگلوی شریف‌ترین وبهترین فرزندان این سرزمین انداخته و با بازداشت و زندانی کردن زنان به بهانه بدحجابی،کارگران، معلمان، بازنشستگان، وکلا، دانشجویان، نویسندگان وهنرمندان و سرکوب هر صدای اعتراض درزندان‌های کوچک وبزرگی که درسراسرایران ساخته وازانسان‌های بی‌نوا و بی‌گناه انباشه، می‌خواهد خدایی کند، اما این آرزو را که با سرکوب پادگانی بساط ولیعهدی پسر دردانه‌اش را مهیا کند، به گُورخواهد برد، و مردم بندگی ننگین چنین گندیده خدای را دیگر گردن نمی‌نهند و به زیر خواهند کشید. تاریخ کشور ما این را پیشترهم به ثبوت رساند وامروزهم این قدرت را دردرون خود دخیره دارد که آنرا دیگرباربه نمایش بگذارد. چه نیک گفته اند: هرکه نآموخت ازگذشت روزگار / هیچ نآموزد زهیچ آموزگار!

برای ما که تجربه تلخ رودررویی با حاکمیت ایدئولوژیک اسلامی را در طی چهار دهه بر دوش داریم . جدائی کامل مذهب ازدولت و حاکمیت دینی، از سیستم قضائی و از آموزش و پرورش، ممنوعیت هر گونه کمک دولتی به موسسات مذهبی و فعالیت های آن ها، الغاء مذهب رسمی، شخصی بودن اعتقاد به مذهب و آزادی همه افراد در داشتن و نداشتن مذهب، آزادی کامل تبلیغات مذهبی و ضد مذهبی، از جمله یکی از ملزومات اجتناب ناپذیر پایان دادن به تبعیض های مذهبی و برقراری حقوق برابر برای همه شهروندان صرفنظر از تعلقات ملی، مذهبی، جنسیتی و اعتقادات سیاسی آن ها می باشد. گذران زندگی در حاکمیت اسلامی ایران در امر دفاع از آزادی، رهایی از حجاب اجباری و گزینه حجاب اختیاری زنان ومردان ، آزادی از رژیم یدنی ، ازادی از غارت ثروت ملی توسط سران و آقا زاده های رژیم اسلامی ، از راه دفاع همه جانبه از حق زندگی بهلئیان در کشور ما می گذرد! برای ما آزادی فوری و بی قیدوشرط همه زندانیان بهائی و همه زندانیان سیاسی و عقیدتی ، پایان بخشیدن به هر سطح تبعیض های اعمال شده علیه بهائیان و همه اقلیت مذهبی ایران باید فورا و بی درنگ متوقف شود. زندان های ایران باید به روی زنان - وکلا- نویسندگان - بازنشستگان - دانشجویان - فرهنگیان - کارگران و همه زندانیان عقیدتی و سیاسی گشوده گردد تا چرخه زندگی به گردد و زندگی رو به آبادانی و سازندگی فرا روید ! # درایران #بهایی بودم و #بهایی ماندن ؛ نباید جرم شناخته شود! ادامه دارد .... پنجشنبه ۱۳ مرداد ۱۴۰۱ برابر با ۰۴ اگوست ۲۰۲۲

...شعار را نباید در خلاء داد و خود را خشنود ساخت. تحول اجتماعی را یک نیروی معین به تنهایی نمی‌تواند به ثمر برساند... هر حرکت توده‌ای به نفع یک جبهه‌ی توده‌ای عظیم‌تر، با دفاع از ابتدایی‌ترین نیازمندی‌ها و مطالبات شروع شده و به تدریج که این مبارزه بسط و توسعه یافت، اشکال و شعارهای مبارزه‌ی خود را تغییر می‌دهد. امروز که آن جبهه‌ی توده‌ای قدرتمند را نساختیم و هرکدام‌مان به تنهایی در عرصه‌ی مبارزه، خود را پیشقدم و پیشگام می‌دانیم و آدم کشان و آدم فروشان نظام به شکل یک دیوار حائل برابر هر سطح از پیشروی ما از خود با هزار و یک ترفند مانند احضار، بازداشت، زندان، تبعید و اخراج از کار و سناریوی پرونده سازی های امنیتی که حربه‌های نخ نمای آن در هر مرحله‌ای دهن باز کرده است، دفاع می‌کنند، صرف صدور تیزترین و برنده ترین شعارها به تنهایی، راهگشا نخواهد بود. شکل‌گیری حاکمیت مردم به وسیله‌ی خود مردم، حیاتی‌ترین پیش شرط رهایی طبقه‌ی ما است و هر چیزی که برای مردم و بدون مردم باشد، خود دراساس پوششی برای تسلط بر مردم تلقی می‌گردد. در مقابل نظام اسلامی موجود، هیچ نیرویی بسان آلترناتیو نمی تواند معنا یابد. نباید از بالای سر مردم ، قیم مردم و توده‌ی مطالبه‌گری بود که امروز در ارتش گرسنگان دهان گشوده‌اند و فریاد بر می‌دارند و آواز سر می‌دهند: ما رنجبران ایرانیم، تا محروم و زیر فشاریم، معترض می‌مانیم! همگام شویم و این مبارزه را سازمان‌یافته‌تربا اتکاء به قدرت همین مردم ، به پیش ببریم!

باید به خیابان روی آورد ! حاصل کلام آنکه، درمقابل این سناریوسازی نخ نما،طراحی های سوخته، باید نشان دهیم، سندیکالیست های معلم فرانسوی در زندان اوین ایران تنها نیستند! باید مجددا به خیابان آمد برای شکستن این سناریو و دیگر سناریوهای مشابه به مانند بازنشستگان و دیگر کارگران مطالبه گر فریاد زد . رژیم راه هرگونه مذاکره و گفتگو و چانه زنی را ناممکن کرده است. یگانه راه همبسته شدن و یگانگی نیروهای مطالبه گردر کف خیابان حاصل می اید! همه باید پشت هم بایستند وهمدیگررا برای مقابله سازمان بدهند. یکی ازهدف های سرکوب و کش دادن بازجویی ها ، نیز زدن همین ایده همگرایی و همبستگی های طبقاتی درون جامعه وهمبستگی های قدرتمند بین المللی است. هیچ حرکتی به تنهایی و با صبر و انتظار، پیامک زدن به نماینده دولت و مجلس فراهم نیم آید و سرابی بیش نیست . باید به سمت همگرایی های مشترک و ستاد لایه های هم پیوند برای پیگیری اعتراضات را با موج وسیعترو متشکل تر رد شبکه های ارتباطی لایه به لایه سازمان داد و به پیش برد. در این مدت علیرغم موج وسیع دستگیرهای معلمان، تنها چیزی که از شدّتِ سرکوبِ جنبش معلمان در هفته های اخیر عجیب‌تر است، قدرتِ همبستگی و همراهی فرهنگیان در مواجهه با دستگاه سرکوب است. برای مردم ما بلند شدن عکس ها و بنر های این که جای معلمان و کارگران شریف کشور در زندان ها نیست، تنها یک شعار نیست بلکه شاولون مورد پذیرشی برای جنبش آزادیخواهی ایران ، زندانیان سیاسی و عقیدتی ره هر چه زودتر آزادشان کنید. از همین زاویه باید از حق معلمان - کارگران زندانی و از حق خانم "سیسیل کولر" وهمسربازنشسته اش "ژاک پاری"، که این ملاقات را کردند ، قویا دفاع نمود و اجازه نداد که رژیم اسلامی یک تبادل نظر . یک ارتباط عادی بین فعالان کارگری کشورمان اعم ( ازمعلمان وکارگران ) شناخته شده با سندیکالیست های فرانسوی را تبدیل به امرجاسوسی و یک امرامنیتی بسازند و به آن گرا بدهند وروزیِ نامه کیهان حسین شریعتمداری که همواره مترصد پرونده سازی برای هرکنشگراجتماعی است ، تا خوراک خبرسازی روزی نامه خود سازند، مورد بهره برداری قرارگیرد.