بحران مسکن بدون تغییر ریل اساسی اقتصاد ایران و پایان دادن به سیاست های نئولیبرالی و تاخت و تاز «باز آزاد» و «دست نامرعی» آن، بدون برچیدن بساط حاکمیتی که پاسدار اصلی رویکرد بحران زده کنونی است، بدون درهم شکستن بورژوازی مستغلات و بیرون کشیدن مسکن از بازار دلالی و سوداگری و تبدیل آن به وزنه ای برای احیای اقتصاد و افزایش اشتغال از طریق تولید مسکن اجتماعی، بدون قدرت متشکل بی خانمان ها و بدمسکن ها، اجاره نشین ها در قالب اتحادیه های مستقل نیرومند، نه تنها حل نخواهد شد که سلب مالکیت مسکن گسترده تر، خشن تر و پیامدهای مخرب آن بربافت اجتماعی دامنه دارتر خواهد بود....

بحران کرونا و تعطیلی مراکز آموزشی یا آنلاین شدن این مراکز، غیررسمی‌کاران در حیطه ی آموزش را از امرارمعاش ثابت محروم کرده است؛ دراین شرایط، حقوق معلمان رسمی پرداخت می‌شود اما بسیاری ازنیروی کارشاغل درحوزه ی آموزش ازدریافت دستمزد ودرآمد بازمانده‌اند. مربیان مهدکودک‌ها یکی از این گروه‌ها هستند. با بسته شدن مهدکودک‌ها به خاطر کرونا، چند هزار مربی شغل خود را از دست دادند واین مراکز تا آستانه ی ورشکستگی پیش رفتند. مربیان مهدکودک‌ها به امید اینکه نمایندگان مجلس فکری به حال آن‌ها کنند، مقابل مجلس تجمع کردند. سازمان دهندگان این مجموعه که چندین سال سابقه‌ی کاردارند، خواستار جذب در سیستم آموزش و پرورش هستند؛ آنها از بلاتکلیفی شغلی به ستوه آمده و می گویند: « در حال حاضر جذب ما مربیان در هاله‌ای از ابهام قرار دارد؛ ما کاردیگری به جز تدریس بلد نیستم و با شرایط فعلی، در تامین نان شب خود درمانده‌ایم.»

با همه تلاش‌هایی که فعالان حقوق کودک طی این سال‌ها داشتند و هزینه‌ی بس سخت بیکاری از کار، دستگیری و زندان و تبعید را به جان خریده‌اند، همچنان قانون منع کار کودک درعمل هیچ جایگاهی ندارد و کمترین امیدی به تغییر، در شرایط موجود نیست. مگر اینکه در سلسله اقدام جنبش توده‌ای و با به‌پا خاستن همه‌ی کنشگران اجتماعی، چهره‌ی شهر را از وجود کودکان زباله‌گرد پاک کنیم. تا زمانی که این نشود، مافیای شکم پرست و دست‌های توطئه‌گر، دلالی و واسطه‌گری با سودجویی تمام ازهرمنفذ و سوراخی، آیه و فتوای آیتی نوخاله، سود می‌جویند و به کثیف‌ترین شکل ممکن به دور از چشمان جامعه در نبود رسانه‌های مستقل از کودکان خیابانی وکار، این نیروی برده دارانه، ارزان و خاموش بهره‌کشی خواهند نمود. اما در برابر کارگران شهرداری‌ها، همان‌گونه که پیش‌تر آوردم، هیچ راهی جز ادامه اعتراض و اعتصاب و سازمان‌دهی سریالی اعتراضات به پهنه‌ی محلات شهرها و گره خوردن با مردم پیرامون، ضمن طرح مشکلات خود از وجود پیمانکاران، اتحاد و به‌ هم پیوستگی تحرکاتشان با استفاده از ظرفیت‌های جدید شبکه‌سازی در اینترنت، به هم پیوسته‌شدن ها و با افزایش دامنه‌ی آن، تأثیراعتراضات خود را نیزبیشترازپیش سازند. دست‌یابی به این مهم برای رفتگران زحمتکش در شرایط فعلی ممکن است.

در بستر چنین بده و بستان ناسالمی، کارگران زیادی تحت تأثیر برون‌سپاری‌های بی‌قاعده هستند و مشکلات معیشتی فراوانی دارند. لایه لایه شدن کارگران شهری طی قراردادهای پیمانکاری و مواجهه با پیمانکاران متفاوت، هرچه بیشتر باعث تضییع حقوق کارگران شهرداری‌ها شده است. آیا زمان حذف و خلع ید پیمانکاران نرسیده است؟ امروز کمپین سازمان‌یافته‌ی علیه خصوصی‌سازی، خلع ید بخش خصوصی ناظر بر همین لغو شرکت‌های رانتخوار پیمانکاری، حلقه‌ی جدی رودرویی نیروی کار و سرمایه‌ی جامعه‌ی ما است و که در مبارزات کارگران شهرداری‌ها نیز برای آن باید طرح و نقشه‌ی راهنمایی روزانه سازمان داد. کارگران شهرداری‌ها در پهنه‌ای به وسعت تمام کشور با مشکلات یک‌سان و مطالباتی واحد مواجهند که می‌توانند با اتحاد و به‌هم پیوستگی با استفاده از ظرفیت‌های جدید شبکه‌سازی در اینترنت، به هم پیوسته و اعتراضات خود را وسعت بخشند و با افزایش دامنه‌ی آن تأثیر اعتراضات خود را نیز بیشتر از پیش سازند.

نه فقط فرهنگیان که بازنشستگان، کارگران، کارکنان و حقوق بگیران بخش های مختلف اقتصاد کشور در حمایت و همبستگی با گروههای حداقل بگیر و بی ثبات کار فرهنگیان ذینفع اند، زیرا پاره پاره کردن اشتغال در مشاغل دارای ماهیت مستمر، شکل دادن به لایه های محروم تر مزدی، ایجاد دسته بندی میان فعالان صنفی و جلوگیری از وحدت صنفی آنان برای درهم شکستن هر چه بیشتر مزد و مزایا و برده دارانه تر کردن شرایط اشتغال، نپرداختن دستمزدها و حق بیمه ها شتری است که پشت در همه بخش های اقتصاد کشور و همه مزد و حقوق بگیران خوابیده است.

نه فقط فرهنگیان که بازنشستگان، کارگران، کارکنان و حقوق بگیران بخش های مختلف اقتصاد کشور در حمایت و همبستگی با گروههای حداقل بگیر و بی ثبات کار فرهنگیان ذینفع اند، زیرا پاره پاره کردن اشتغال در مشاغل دارای ماهیت مستمر، شکل دادن به لایه های محروم تر مزدی، ایجاد دسته بندی میان فعالان صنفی و جلوگیری از وحدت صنفی آنان برای درهم شکستن هر چه بیشتر مزد و مزایا و برده دارانه تر کردن شرایط اشتغال، نپرداختن دستمزدها و حق بیمه ها شتری است که پشت در همه بخش های اقتصاد کشور و همه مزد و حقوق بگیران خوابیده است.

اوج گیری مبارزات کارگران و مزد و حقوق بگیران فرانسه ؛ موج وسیعی از همبستگی و همگرایی را در سطح مبارزات درون کشور فرانسه و در میان گروههای مختلف اجتماعی بر انگیخت . این مبارزات توانست در سطح دیگر کشورهای اروپایی متحدین و پشتیبانانی را در راستای حمایت و پشتیبانی از خود بر انگیزد. برانگیختگی این شعله حمایت و پشتیبانی در ایران توسط کارگران سندیکای شرکت واحد ؛ این نوید را میرساند ؛ که به دنبال چندین بار حمایت و پشتیبانی کلکتیو سندیکاههای فرانسه از مبارزات کارگران ایران ، خاصه دشواریهای پرشمار خود کارگران شرکت واحد ؛ این هم طبقه های فرانسوی بودند که به دفاع از مبارزات کارگران ایران در برابر حاکمیت سیاه و ضد کارگری ج. ا اقدام کردند . این پیوند و همبستگی نشانه تحول یافتگی مبارزه کارگران در درون جامعه ما و دست دراز کردن برای در بغل فشردن کارگران فرانسه ، نوید خوش اهنگ همبستگی کارگران ایران در ابعاد جهانی و مناسبات سالم طبقاتی و استقلال عمل کارگران ایران را نمایندگی می کند مجله روز شمار کارگری هفته ؛ به این حرکت دوستان سندیکای شرکت واحد به دیده احترام می نگرد و پشتیان چنین تحرکت سازنده ای است و به آنان تبریک می گوید.

موج یکباره گرانی بنزین و خیزش سریع مردم در جایگاههای بنزین ؛ رژیم را بشدت غافل گیر نمود. بطوری که پس از اعلام افزایش قیمت بنزین در روز جمعه ۲۴ آبان، ده‌ها شهر ایران شاهد اعتراضات گسترده بود. اعتراض‌های اخیر به گفته مقام‌های دولتی، در بیش از ۵۰۰ نقطه کشور، در ۲۷ استان، رخ داد و تنها شهر تهران شاهد بروز اعتراضات در ۱۰۰ نقطه از شهر بود.

درامرسازماندهی محلات مانباید همه قوای آماده وسازمانگرخود را به پیش صحنه بکشانیم ونیروی خود را به شکل لخت وعوردربرابرقوای سرکوب وعمله خون آشام حاکم به سردست ببریم. برای اینکه بیشتروقدرتمند تردرخیابان بمانیم، باید خودراسازمان بدهیم . ما تنها با سازمانیافتگی هرچه بیشترمی توانیم،ازحق ماندن،زیستن وداشتن زندگی بهترتا سرحد وصول آزادی،برابری ورهایی همگانی، درمقابل زنجیرهای اسارت وبندگی، دفاع مشروع نماییم! ما می توانیم چنین کنیم!

این آغازجرقه ای است که ازروزجمعه ۲۴ آبان ۹۸درپهنه خیابان های ایران وزیدن گرفت واینبارمردم پای این شعاربسیج شدند : گرانی بهانه است ، کل نظام نشانه است ! آغاز این حرکت نشان می دهد که تجمعات توده ای طی سال‌های اخیر٬حداقل ازسال ۹۶ به اینسو، عمدتابرپایه دلایل معیشتی یا اقتصادی آغازوبه سرعت آیینه خشم مردم علیه کل ارکان نظام هویدا می گردد. ....

تزویر اهالی فرقه‌ی بهار، که تلاش می‌کنند مفسدین اقتصادی زندانی شده از گروهشان را به عنوان زندانی سیاسی حقنه کنند و این افراد را با صدها زندانی سیاسی گمنام جمع ببندند، بی‌آنکه من و ما بگوییم روشن است. اما در مقابل این قِسم سو استفاده، باید با قاطعیت و شدت ایستاد و افشاگری کرد. من این رفتار عبدالرضا داوری را نه سو استفاده از شخص خودم، که پیش بردن یک سیاست مزورانه، خائنانه و در عین حال سرکوب‌گرانه می‌دانم، و تا آنجا که به من مربوط می‌شود، محکوم می‌کنم. سپیده_قلیان

سندیکای کارگران نیشکر هفت تپه،آزادی موقت اسماعیل بخشی را به خانواده و بستگان اسماعیل بخشی به کارگران هفت‌تپه و تمام کارگران و مردم زحمتکش ، به تشکل های کارگری و فعالین و مدافعان کارگران،تبریک و شاد باش گفته و خواستار پایان دادن به پرونده سازی علیه کارگران هفت تپه از جمله علی نجاتی، عضو سندیکای کارگران نیشکر هفت تپه می باشیم. زنده باد اتحاد و همبستگی طبقاتی کارگران روزشمار کارگری هفته نیزبه سهم خویش ؛ آزادی موقت این فعال شناخته شده کارگری نیشکر هفت تپه را به همه مردم و هم زنجیران او تبریک می گوید و خواستار پایان بخشیدن به ازادی موقت او به ازادی دائم و خواستار بازگشت او و دیگرهمکاران اخراجی اش برسرکار می باشیم .

کارگران واگن‌پارس، آذرآب، هپکو، پالایشگاه نفت امام خمینی شازند و شرکت آلومینیوم ایران(ایرالکو)چندی پیش این فرصت را یافتند تا در جلسه‌ای با محمد شریعتمداری (وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی) از درد چندین ساله شرکت‌هایشان بگویند. آنها یک صدا گفتند : نسخه خصوصی‌سازی برای واگن‌پارس، آذرآب، هپکو، ایرالکو و پالایشگاه نفت شازند جواب نداد؛ کارگران از این یاد می کنند ، آنگاه که ما را نمی بینند : مجبوریم فریاد بزنیم و روی ریل برویم. ... امروز دشواری خصوصی سازی برپایه سیاست حاکم بر کشور متوجه بخش وسیعی از صنایع کلیدی و مادر است و همه آنها با ناکامی روبرواند و اعتراضات و اعتصابات کارگران درنیشکر هفت تپه ، فولاد اهواز، معادن زغال سنگ معدن کرمان و دیگر نقاط محصول همین شرایط است .

امروزبیانیه دانشجویان معترض درروزی که روحانی به دانشگاه رفته بود به خوبی نشان می دهد که نقد آموزش کالائی،درمضمون "ظهور انواع و اقسام دانشگاه های پولی، هزینه های سرسام آور تحصیل در دانشگاه های دولتی، کاهش سهمیه دانشجویان روزانه، طرح و بسط روز افزون قوانین تبعیض آمیز جنسیتی، ایجاد گزینش های آموزشی برای حذف ساکنان استان های پیرامونی و محدودیت آفرینی برای اقلیت های قومی و مذهبی، ادعای آموزش رایگان و همگانی را به دروغی بزرگ بدل ساخته است".دربین بدنه جنبش دانشجویان، به خواستِ تمامی کارگران مخالف بخش خصوصی پهلو می زند. لازم می نماید همه ما بیش ازگذشته به این مسئله و امرهمگرایی وخویشتن باوری طبقاتی جنبش دانشجویی با دیگرجنبش های احتماعی مطالبه محورتوجه کنیم و با تمام توان صدای آنان باشیم!

پنجم اکتبر برابر با ۱۳ مهر ,روز جهانی معلم بر تمامی معلمان جهان بویژه معلمان زحمتکش میهن مان گرامی باد. همزمان با روز جهانی معلم ،آیا شعار جهانی امسال،یعنی «معلمان جوان، آیندۀ این حرفه اند» تا چه حد در کشورمان می تواند مصداق داشته باشد؟ در ایران شاهدیم هر صدایی که تبعیض و بی عدالتی و حقوق از دست رفته را فریاد می زند، با خشونت روبرو خواهد شد.معلمان هم از این قاعده مستثنی نبود!

دراین دنیای بی پیر، نفرت انگیزترین آدم ها، آنهایی هستندکه خود را مدعی عدالتخواهی جا می زنند. این آدم ها فقط مال مردم را نمی برند ونمی خورند ، بلکه اعتمادشان را هم درهم می شکنند و درنهایت وسیله می شوند که هیچ چیزخوبی،جلوی چشم مردم خوب جلوه نکند . دردرون جامعه ما همانند جامعه بشری، بی اعتمادی، همواره بی اعتقادی می آورد. بی اعتمادی هم باعث می گردد، ارزش هایی که هزاران سال مردم این سرزمین به آن معتقد بودند، ازبین برود .اعتماد هایی که جمهوری اسلامی طی چهاردهه حاکمیت داغ ودرفش واعدام ازبین برد. باید هرسطح توهم آفرینی را افشاء کردتا شعارهای پوپولیستی این وآن آدم مدعی "عدالت خواهی"،" عدالت پروری" و" مبارزه با فساد"،جامعه مارا دگر باره،دچارتوهم ننماید. امروزه ادعای مبارزه با "فساد"،" رانت خواری"، گشایش " حقوق شهروندی"و مصادیقی ازاین نوع، راههای برون رفت حاکمیت ازامردادخواهی توده مردمان محروم جامعه ما نیست بلکه راه فریفتن آنان است. حتی به زبانی، ادعای مبارزه با"فسادوعدالتخواهی"،راهی برای چهره سازی، آبروباختگان جامعه ماست که دستشان به خون،کشتاروقتل فرزندان کشورمان آلوده است. دریک کلام درایران؛مبارزه با فساد، تنها ازمسیرمبارزه با کلیت نظام جمهوری اسلامی می گذرد.این مبارزه با اتحاد وهمبستگی وسازمانیابی همه جانبه مبارزات مردم درصفی متحد فراهم می گردد وازآن جدایی نا پذیراست. برای دست یابی آزادی،برابری ،دمکراسی وعدالت اجتماعی، باید ازسد نظام جمهوری اسلامی گذشت. این حکم تاریخ است!

روشن است همگرایی ها، همسویی ها و هم پوشانی مبارزات پراکنده مطالباتی کارگران ، آن حلقه مفقوده جنبش کارگری ما می باشد که باید الزاما بربستر شرایط موجود فراهم آید تا فرصت رودررویی چرخه سرمایه داری موجود را برای سرکوبی کارگران کند سازد. بالطبع این خود کارگران و بستر مبارزات موجود است که می تواند شرایط این همگرایی ها را برای مبارزات جاری و ساری آنها فراهم آورد ، هیچ نسخه از پیش تعیین شده ای از جانب ما نمی تواند راه دشوار،صیقل یابی همسانی و پویایی امر همگرایی ها و تشکلات مستقل سراسری را از اینجا از قوه به فعل در آورد. این مبارزه دردل شرایط موجود فراهم می آید . تلاش ما همچون گذشته بیش از پیش باید درهمصدایی با مبارزه کارگران و لغو احکام ضد انسانی اعلام شده دستگاه قضایی کشور، بازگشت کارگران اخراجی برسرکار،طرح شعارو برجسته کردن جای معلم و کارگرزندان نیست، طالب آزادی فعالان کارگری و معلمان و زنان و دیگر زندانیان عقیدتی و ایدئولوژیک باشیم و آنرا بدل به جنبشی وسیع و گسترده برای آزادی یکایک آنان در این سوی پهنه جهان نماییم .

آری در چنین شرایطی است که مدارس با آغاز مهر گشوده می شود ، معلمان آزادیخواه در زندان و بازداشتند و مدارس از کیفیت لازم بی بهره و در سراسر استان های محروم مدارس فاقد ایمنی کافی / در سیستان و بلوچستان و نواحی جنوب تعبیه کلاس ها در کپر ها و زاغه ها و ولی مدارس خصوصی و انتفاعی کلوپ باروری چرخه سرمایه و پروراندن آقا زاده ها و ژن های برتر را برای چاپیدن های دو فردای دیگر بر صندلی ها می نشانند. به قولی «مقامات استکبارستیز!» فرزندان خود را به کالج‌های اروپا و کانادا و آمریکا می‌فرستند و طبقات محروم و اقشار میانی جامعه امان راه یافتن به مدارس و دانشگاه را بر روی فرزندان خود ناممکن می یابند! ما بر این باوریم که اکنون بیش از هر زمان دیگر، توجه ويژه به امر آموزش، آزادی معلمان در بند ، اختصاص بودجه لازم برای مراکز آموزشی، بازنويسی کتاب‌های درسی و حذف نگرش واپس‌گرا و خرافاتی از کتاب‌ها، تغييرات در کادر وزارتخانه‌های آموزش‌ و پرورش و آموزش عالی، توجه اکید به کودکان کار و کودکان خیابان، بايد در اولویت کارها قرار گیرد. در بستر شرایط موجود سال تحصیلی ۹۸ و۹۹ دشواری هیا پرشماری پیش پای معلمان و دانش آموزان و دانشجویان کشور است و ما شاهد رویارویی ها و کشاکش های پُرشماری خواهیم بود!

طی هفته گروهبندی مختلف کارگری و اجتماعی با دادن اطلاعیه ای خواست یایان بخشیدن به صدور احکام فعالان کارگری نیشکر هفت تپه و فعالن نشریه گام که به دفاع خبری از کارگران هفت تپه را در دستور کار خود داشته ، به دفعات و به شکل اطلاعیه های مختلف در سطح شبکه های مجازی انتشار یافت . از جمله ؛ سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران وحومه احکام ظالمانه و ناعادلانه علیه چند تن از کارگران نیشکر هفت تپه و اعضای نشریه گام را محکوم میکند وخواستارآزادی بی قید وشرط و بی ویثقه محکوم شدگان را خواستار شدند

چهار تن از وکلای متهمین پرونده خانم فرزانه زیلابی و اقایان سید جمال الدین حیدری منش - سید حسین تاج- امیر رئیسیان اعتراضات کارگران مجتمع شرکت نیشکر هفت تپه نسبت به سخنان معاون قضائی دادستان کل کشور؛ خواهان پیگیری حقوق متهمین خود شدند: برپایه خبر منتشره در سطح خبرگزاری ها آمده است : معاون قضائی دادستان کل کشور در اظهاراتی با اشاره به اعتراضات کارگران شرکت نیشکر هفت تپه چنین عنوان نموده اند : "عوامل و عناصری پول گرفته‌ بودند و می‌خواستند به هر طریق که شده آنجا را به آشوب بکشند". اینجانبان بعنوان وکلای متهمین این پرونده با مطالعه کامل ۳۰۰۰ صفحه در ۹ جلد ، هیچ نشانه ای از دریافت حتی یک ریال از طرف متهمین پرونده مشاهده نکرده و این اظهارات هیچ مستندی در پرونده، اعم از گردشکار ضابط، کیفرخواست دادسرا و صورتجلسات محاکمه دادگاه نداشته است. ...

آقای حسن سعیدی عضو سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه و از بازداشت شدگان روز جهانی کارگر از سوی شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب تهران به ریاست قاضی افشاری به پنج سال حبس تعزیری و ممنوعیت استفاده از وسایل مخابراتی هوشمند نظیر تلفن همراه هوشمند و ممنوعیت عضویت در احزاب، گروه ها و دسته جات سیاسی و اجتماعی به مدت دو سال محکوم شد. صدور این رای ظالمانه در حالی است، که فعالیت های ایشان در دفاع از معیشت و حقوق کارگران بوده است. برای جلوگیری از فعالیت های حق طلبانه سعیدی، ایشان از سال ۸۴ تاکنون بارها با پرونده سازی از کار اخراج شده و آخرین بار در سال ۹۱ از کار اخراج شده است.وکیل ایشان آقای سید مصطفی رضوی اعلام کرده نسبت به این رای در دادگاه تجدید نظر اعتراض خواهد کرد. سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه صدور آراء قضایی محکومیت برای اعضای سندیکا و دیگر فعالین مدافع حقوق کارگران و معلمان را محکوم می کند و خواهان آزادی بی قید و شرط آنان می باشد.

برپایه اخبارروزشمارکارگری هفته ؛ احکام زندان ،تبعید ومحرومیت ازکارهمچنان برای فعالان زن، کارگران- معلمان - مدافعان کارگران - نویسندگان - دانشجویان واساتید دانشگاه صادرمی گردد. خواست ما پایان بخشیدن به تمامی این احکام و زندان کشاندن فعالان عرصه های مختلف اجتماعی اعم از زنان- کارگران - معلمان - دانشجویان - فعالان عرصه های مختلف را خواستاریم!

آنچه دارد اتفاق می افتد دو سویه نشانه گیری را نشان می دهد . یک سویه آن مقاومت زندانیان سیاسی و تن ندادن به خواست رژیم، وسویه دیگرآن دردرون و برون ازایران ؛ همراهی وهمگرایی و همپیوندی و همپوشانی با زندانیان سیاسی است . شکل گیری کارزارهای دائمی برای دفاع از زندانیان سیاسی ، این برآمد حاصل می آید که زندانیان سیاسی تنها نیستند . ما برآنیم و انتظار داریم در همه جای این جهان ، در هر کجا که انسانیت معنی دارد و نیروی زندگی و بشردوستی و آدمیت جریان دارد، برای آزادی بی قید و شرط و فوری زندانیان سیاسی وعلیه حکومت اسلامی و بیداد گاه هایش به هر طریق ممکن مبارزه واعتراض می کنیم و خواهان آزادی همه زندانیان عقیدتی و سیاسی خواهیم بود. امیدواریم رسانه ها با رعایت اصل شفافیت و صداقت به موضوع این کمپین « زندانیان سیاسی ایران ، تنها نیستند » ورود کنند و به سکوت خویش پایان دهند .

در چنین شرایط نابهنجار و تبهکارانه ای، که بر جامعه ما ستم روا داشته می شود ، برای همه مدافعین جبهه برابری و آزادیخواهی راهی جز دفاع پایدار و مداوم در این میدان نابرابر نبرد نمانده است . بر همه ماست که با تمام توان در گسترش ایجاد نهاد های سازمان یافته کارزارهای دفاع از زندانیان سیاسی در جای جای جهان دست به تلاشی چند باره برنیم و کارزار های دائمی برای دفاع از زندانیان سیاسی و عقیدتی را فراتر از موجودیت گروه و حزب و سازمان خویش بر فراز موجودیت فردی این نیروی پرشمار چند میلیونی ایرانیان خارج از کشور سازمان دهیم و در برابر همه کسانی که دست به کارشکنی می زنند که چنین نشود بایستیم و به تمامی آنانی که در شکستن این موج سرکوب استین بالا میزند یاری برسانیم و بلندگوی آنان شویم و نشان دهیم که ما خشم و نفرت بایسته مردمان جامعه ما را در برابر سرکوب گران زنگی مست را نمایندگی می کنیم و در برابر دشمان آزادی و سوسیالیسم تمام قد ایستاده ایم . متشکل شویم و نگذاریم شعار : " زندانیان سیاسی ایران ، تنها نیستند " از تداوم و هماهنگی بازماند !

حاکمیت اسلامی ضد کارگری و ضد زن، که بر تجربه ۴ دهه سرکوب مستمر اعتراضات بخش های مختلف جامعه تکیه دارد، در تابستانی دیگر و دیگر مواقع به هیچ عنوان و تحت هیچ شرایطی دورنمای شکل گیری بدیل مستقل و سراسری «پائینی ها» را برنمی تابد و با همه روش ها با چنین دورنمایی مقابله می کند. صحنه سازی محاکمات دوازدهم مرداد امسال را در همین راستا باید دید و شناخت! پرونده نیشکر هفت تپه ، پرونده کل طبقه کارگر ایران و محاکمه جریان حق خواهی، عدالت طلبی و حق حیات مزدو حقوق بگیران کشوربه وسعت اردوی کار جامعه ما است. بعبارتی سرکوب فعالین نیشکرهفت تپه، سرکوب همه ماست. امروز در ابعاد مبارزات تاریخ کشور ما، اعتراض به این سرکوب را به اهرمی برای تقویت همگرایی هر چه گسترده تر سیاسی و طبقاتی تبدیل کنیم و با تقویت پیوندهای مبارزاتی داخل و خارج از کشور در برابر اهداف این محاکمات شوم بایستیم و همواره علیه فراموشی و دفاع از پیکره تشکل پذیری مستقل کارگری وطبقاتی درایران به دفاع به سلسله اقدامات متشکل وهمپیوند با یکدیگر اقدام ورزیم !

جرم علی نجاتی ها و اسماعیل بخشی ها دفاع از مطالبات هم طبقه ی های خود و دغدغه پرداختن به سفره های خالی همسلکان خویش بوده و جرم سپیده قلیان - عسل محمدی و ساناز الهیاری و امیر حسین محمدی فرد و امیر امیر قلی همصدایی با آنان و انعکاس صدای بی صدایان بوده است . فریاد آزادی بی قید وشرط همه نام بردگان و همه زندانیان عقیدتی و سیاسی ، باید به فریاد همه آزاد اندیشان ایرانی بدل گردد. باید و می توان روز دوازدهم مرداد ۹۸ ( سوم اوت ۲۰۱۹) را به روز تعرض علیه کلیت نظام بدل نمود. چنین باد!

چرا باید وزیرکار و همه نهاد های زیرمجموعه آن ، درانجام مسئولیت های قانونی خود ناتوان باشند وحتی استقلال عمل وزارتخانه خود را برنتابند وهمواره درمقابل دخالتگری فراقانونی نهادهای امنیتی و اطلاعاتی و پرونده سازی های بی پشتوانه آنان برای کارگران شناخته شده وفعال سندیکایی سکوت نمایند؟ آنچه طی هفته ها ی اخیردربرابروزارت کارتوسط فعالان کارگری سندیکای شرکت واحد اتوبوسرانی تهران وحومه صورت گرفت وطرح شعار: "ما خواهان بازگشت بکارهستیم"، اعتارض خودرا برابر چشمان افکار عمومی جامعه به نمایش گذاشت،باید مبنای عملی منطقی،قانونی و حقوقی تمامی اخراجی های بیکار شده باشد که با طرح شعاربازگشت برسرکار، بعنوان فصل مشترک مطالبه حق طلبانه گرد هم آیند و وزارت کارو مسئولین آنرا برزیرعلامت سئوال کشند وآنان را به عقب نسشینی وا دارند.

باردیگر کارگران هپکو و آذر آب خود را آماده رودررویی می نمایند . ماجرا همچون دفعات پیش برسرحقوق های معوقه ، امیت شغلی و دورودررویی با سیاست خصوصی سازی ها است . ماجرای شناخته شده کارگران نیشکر هفت تپه - فولاد اهواز- ماشین سازی تبریز و دشت مغان و ... همه از یک جنس اند. در لابلای خبرهای هفته هم از آذر اب گزارش شده و هم از هپکو و صد البته از جاهای دیگر هم خبر داشتیم . نیم نگاهی به هپکو و نقل قول کارگران نشان می دهد هم دولت و هم سازمان خصوصی سازی که اهلیت حاکمیت را با خود دارد ، همه و همه مقصرند. درایران در امر واگذاری صنایع به بخش خصوصی وخصولتی، هرکجا که پای مزایده به میان کشیده می شود ،نیروهای خودی و ازمابهتران نظام ازسپاهی وامنیتی، ژن برترومافیای درقدرت همچون : " شرکت توسعه بازارسرمایه تهران " ،" هلدینگ گسترش کشاورزی پارس وابسته به بنیاد مستضعفان " ، یا" شرکت‌های تابعه هلدینگ ساختمانی وابسته به محمدمهدی احمد آخوندی"،یا" فروشگاه های زنجیره یا رفاه" ، " شرکت شیرین و عسل" که تماما درمزایده معامله سهام شرکت «کشت و صنعت و دامپروری مغان» به وسط کشیده می شوند و در رقابت با هم سر و دست می شکستند.

کارگران مجتمع نیشکر هفت‌تپه بارها برای احقاق حقوق خود همچون هم‌طبقه‌ای‌هایشان در دیگر کارگاه‌ها، کارخانه‌ها و مراکز تولیدی ایران، اقدام به تجمع‌های اعتراضی کرده بودند که اوج آن به اعتراض و اعتصاب خیابانی در شهر شوش که چندین روز به طول انجامید، برمی‌گردد؛ در نتیجه این اعتراضات تعدادی از کارگران شاغل این کارخانه و تنی چند از فعالین کارگری مرتبط با آن، بازداشت شدند که با وجود گذشت چندین ماه از بازداشت این افراد ( امیر امیرقلی، ساناز الهیاری، سپیده قلیان، امیر حسین محمدی‌فرد ، اسماعیل بخشی و علی نجاتی ) کماکان، بلاتکلیف در زندان بسر می‌برند و تعداد دیگری نیز در همین رابطه که در بازداشت بودند با تودیع وثیقه بیرون از زندان در انتظار برگزاری جلسه دادگاهی هستند. در شرایطی که این کارگران و تعداد دیگری از فعالین کارگری بخاطر اعتراض به بی‌حقوقی‌های اجتماعی‌ در زندان‌ها بسر می‌برند، که آمار رسمی خبر از رشد اقتصادی منفی پنج درصد می‌دهد و گرانی و تورم کمرشکن کالاهای اساسی، سر تیتر سفره بی رونق کارگران شده، جامعه جولان‌گاه فقر و بیکاری است و دهها و صدها مشکل و معضل اجتماعی ناشی از این شرایط گریبان توده‌های مردم زحمتکش را گرفته است. کجاست تمهیدات و برنامه‌های دولت برای کاهش دردها و آلام طبقه کارگر؟ کدام شرایط را برای بهبود زیست و معیشت طبقه کارگر مهیا کرده‌اند؟ مگر غیر از این بوده که دولت خود بعنوان بزرگترین کارفرما همراه و همسو با دیگر کارفرمایان و تشکل‌های فرمایشی کارگران، دستمزدهای حدودا یک میلیون و پانصد هزار تومانی، که معنایی جز نابودی زندگی و معیشت کارگران ندارد، را تعیین کردند؟